Mijn persoonlijke verhaal
Even voorstellen;
Als Manuela van Beers ben ik, als enig kind, geboren in het Brabantse Roosendaal.
Sinds mijn huwelijk met Erik ga ik door het leven als Manuela van Os. We zijn woonachtig in het pittoreske Laren en hebben drie kinderen. Een dochter, waar we veel te vroeg afscheid van hebben genomen en twee zoons.
Rugzakje
Iedereen heeft een rugzakje gevuld met levenservaring. Het persoonlijke verhaal.
Als ik achterom kijk, kan ik gerust stellen dat mijn rugzak behoorlijk gevuld is.
Om je een beeld te geven waarom ik nu als coach en orthomoleculair adviseur werkzaam ben vertel ik je graag wat er ongeveer in mijn rugzak zit.
Pesten
Ik was al heel vroeg een “jonge vrouw”. Ik was lang, vergeleken met mijn klasgenoten.
Ik stak letterlijk en figuurlijk met mijn hoofd boven het maaiveld uit. Dat heeft z’n voordelen gehad, maar ook zeker nadelen, zoals pesterijen. Dat doet pijn en als kind heb ik toen al onbewust een ‘beschermende jas’ aangetrokken. Mijn ‘perfectionistische jas’. Deze ‘jas’ heeft mij heel lang lekker gezeten ook als volwassen vrouw. De laatste jaren past deze jas mij steeds minder.
Ziekte
In het jaar 2000 openbaarde zich bij mij de auto immuunziekte collitis ulcerosa. Dit is een ziekte van de dikke darm waarvoor ik 14 jaar lang medicijnen moest nemen. Indertijd kon de internist mij niets vertellen over de juiste voeding en ik vraag me af of ze dat tegenwoordig wel kunnen. (maar dat is een andere discussie) 😉
Voeding
Inmiddels weet ik beter. Door mijn voedingspatroon te veranderen en door natuurlijke supplementen toe te voegen kan ik verheugd zeggen dat ik al 5 jaar medicijn vrij ben.
Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld.
Moederschap
Tijdens mijn eerste zwangerschap ontwikkelde ik het HELLP syndroom. Een gevaarlijke vorm van zwangerschapsvergiftiging dat ervoor zorgde dat onze dochter te vroeg en met complicaties geboren werd. Ze heeft haar eerste verjaardag niet mogen halen.
Ondanks dit zware verlies heb ik het vertrouwen om nogmaals moeder te mogen worden niet verloren. Twee gezonde jongens zijn daarna nog geboren. Kinderen laten je de wereld anders zien. De kennismaking met het syndroom van Asperger binnen ons gezin, heeft mij geleerd om met een open blik naar mensen te kijken en om liefdevol te accepteren dat ieder mens recht heeft om op zijn of haar wijze naar de wereld te kijken.
Mijn vader heb ik aan de slopende ziekte Alzheimer verloren. Je gaat tijdens het ziekteproces al afscheid nemen.
Bescherming
Je kunt je voorstellen dat ik door allerlei ervaringen in mijn leven verschillende ‘ beschermende jassen’ heb aangetrokken. Het gaat niet om wat je hebt meegemaakt, maar het gaat om de ‘jas’.
Op een dag kijk je in de spiegel en zie je dat bepaalde ‘jassen’ die je al sinds je jeugd hebt nu niet meer in de mode zijn, ze zitten gewoonweg niet meer lekker. Of je hebt er te veel tegelijkertijd aan.
Kwetsbaarheid
Door een aantal jassen uit te doen, heb ik het luchtiger gemaakt. Ik kan me soepeler door het leven bewegen en ik kan mezelf weer echt laten zien. Natuurlijk maakt het me kwetsbaar en tegelijkertijd stelt het mij in staat om een diepere verbinding te maken met de mensen om mij heen.
Het tonen van die kwetsbaarheid geeft verdieping en laat zien dat ik al die jassen niet meer nodig blijk te hebben.
Proces
Dit proces is spannend en is niet altijd eenvoudig. Het vraagt moed. Voor mij persoonlijk betekent dat: de moed om niet perfect te zijn, de angst wat anderen van me vinden los laten en meer compassie met mezelf hebben.
Herkenbaar?
Dit is waarom ik er voor jou ben als orthomoleculair voedingsadviseur en coach.
Voeding & coaching gaan hand in hand samen.
Neem vrijblijvend contact op
Bel me op +31 6 200 193 82
of
Stuur me een email via
het contactformulier
